| |
Het moet ergens in het najaar van 1997 zijn geweest. Ik zat aan het bureau op de bovenverdieping van mijn woonark in de Amsterdamse Staatsliedenbuurt, de telefoon stond voor me. Ik had net opgehangen. De jaren daarvoor was ik meer of minder intensief bezig geweest om een van de gerenommeerde platenlabels te interesseren voor mijn plan om alle werken voor klavier solo van J.S. Bach op te nemen. Er waren er verschillende geweest met belangstelling, maar het had niet tot iets concreets geleid. Een enkele wilde wel één of misschien zelfs een paar opnames maken, maar ik verlangde de zekerheid dat ik het hele project zou kunnen voltooien.
Zojuist was de laatste platenbaas van het rijtje zo vriendelijk geweest me persoonlijk op de hoogte te stellen van het feit dat de al min of meer gemaakte afspraken toch niet nagekomen konden worden. Het speet hem wel, daar niet van.
Daar zat ik dus, niet goed wetend wat te doen, maar me tegelijkertijd steeds bewuster van de gedachte die me natuurlijk al langer bezig had gehouden: dan doe ik het wel zelf. Ik pakte de telefoon weer op en belde Tom Peeters bij Mediatrack, de opnamestudio waar ik al enkele keren eerder naar tevredenheid mee gewerkt had. We prikten een periode in december van dat jaar. Twee dagen om de Goldbergvariaties op te nemen. Een paar telefoontjes later, amper een uur na die laatste afwijzing, was de afspraak rond: Yamaha leverde de vleugel, André Oorebeek, mijn trouwe pianotechnicus, was beschikbaar, de Evangelisch-Lutherse kerk in Haarlem was nog vrij. En ik kende de noten.
Die eerste VOID Classics cd was er eind januari 1998. Ik had een distributeur gevonden, mocht hem er honderd brengen. Hij zou wel zien of ze verkocht werden. De markt was slecht, tenslotte. Een week later wilde hij er nog vijfhonderd, na nog een week waren de eerste duizend weg. Het had slechter gekund.
Binnen een jaar kwamen de tweede en derde opname uit, de Toccata’s, de Franse suites, het Italiaans concert. De daaropvolgende jaren heb ik iedere zomer, en regelmatig ook in de winter een paar dagen doorgebracht in dat kerkje in Haarlem, steeds met dezelfde mensen, onder nagenoeg dezelfde omstandigheden. Na het eindeloze beluisteren, uitzoeken en monteren van de verschillende takes, en alle andere praktische zaken die bij het produceren van een cd komen kijken, was er steeds enkele maanden later weer een nieuwe, klinkende, en door Lynne Leegte bovendien prachtig ontworpen uitgave.
Voor u ligt het resultaat van een decennium toewijding aan al die mooie noten die Bach eeuwen geleden bedacht. Het is een zeldzaam complete verzameling geworden: 191 BWV-nummers, 20 schijfjes, 509 tracks, 23 uur en 12 minuten muziek. Als ik zo eens over mijn schouder achterom kijk, ben ik er trots op, blij mee, het was de moeite waard.
En veel meer dan dat.
Ivo Janssen, 2011
|
|
|
